Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Σ.Βροντινός :Tι εξυπηρετούν τελικά οι πολυεθνικές ΒΑΠΕ ;

Του Σπύρου Βροντινού

Κρήτη, ΒΑΠΕ και...ξερό ψωμί!, τιτλοφορείται (δες παρακάτω) το άρθρο του κ. Γ. Σουρλαντζή, που (ανα)δημοσίευσε και η εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στις 24-5-2012, (σελ. 8), όπου,ο κ. Σουρλαντζής τεκμηριώνει την άποψη ότι, τοποθετώντας Φ/Β συστήματα σε ένα μέρος μόνο των επιφανειών, στιςστέγες απλών πολιτών, βιομηχανικών και δημοσίων κτιρίων, υπερ-καλύπτουμε άμεσα, όχι μόνο την καθημερινή ζήτηση ενέργειας, αλλά και την μέγιστη εποχιακή ζήτηση της Κρήτης.!!!!! Αφήνοντας και επιπλέον περίσσευμα στις δυνατότητες τέτοιας παραγωγής………

Παρουσιάζεται λοιπόν ότι, πολιτικά, λειτουργικά και περιβαλλοντικά, είναι απόλυτα σωστή η άποψη για την ανάθεση της παραγωγής πράσινης ενέργειας, κατά πλήρη προτεραιότητα, στην ευρύτερη κοινωνία, σε μικροϊδιοκτήτες, και μάλιστα επί υφιστάμενων κτιρίων.

Έτσι, όχι μόνο δεν καταναλώνονται οι περιορισμένοι φυσικοί μας πόροι, αλλά εξασφαλίζεται ότι, επιδοτήσεις και κέρδη, διαχέονται στους πολλούς, παραμένουν, ξοδεύονται, ή επαν-επενδύονται κατά 100% εδώ, στηρίζοντας το σήμερα ισχνότατο ντόπιο εισόδημα.

Παράλληλα, αποφεύγουμε τις αδιαφανείς-αδικαιολόγητες επιλογές του ΥΠΕΚΑ, όπως το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ, όπου, τεράστιας κλίμακας έργα βιομηχανικών ΑΠΕ (ή ΒΑΠΕ), παραδόθηκαν εν πλήρη απουσία της κοινωνίας, μονομερώς, σε μια χούφτα πολυεθνικές. Το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ αποτελεί πλέον ένα απίστευτο παράδειγμα κακοδιαχείρισης-διασπάθισης του εθνικού πλούτου, εθνικά επικίνδυνο και πολλαπλά απαράδεκτο, διότι:

-πλανά βάναυσα τους πολίτες ότι προορίζεται για την ανάπτυξη της χώρας,

-καταπατεί την ιδιοκτησία ιδιωτών αλλά και του δημοσίου, αποκλείοντας παντελώς την ενεργή συμμετοχή και θέληση των ντόπιων κοινωνιών και φορέων, κατά παράβαση υφιστάμενων ευρωπαϊκών συνθηκών όπως του Aarhus (Δανία, 1998) και εγχώριων νομοθεσιών (N.3422/2005), δημιουργώντας κάκιστο προηγούμενο και για άλλες αντίστοιχες πολιτικές,

-ελλείψει χωροταξικού σχεδίου, δημιουργεί μια νέα υπερ-γενιά κολοσσιαίων, φαραωνικών διαστάσεων αυθαιρέτων, και μάλιστα υπό την αιγίδα του κράτους,

-δεν προορίζεται ούτε είναι καν απαραίτητο για την ενεργειακή κάλυψη των αναγκών της χώρας,

-επιφέρει μια ευρύτατη και καταναγκαστική μετατροπή, συχνότατα παρθένου περιβάλλοντος, σε βιομηχανικό τοπίο, με διαδικασίες fast track, με αδιαφάνεια, χωρίς ιδιαίτερη μελέτη των επιπτώσεων, της φέρουσας ικανότητας και της βέλτιστης διαχείρισης των διαθέσιμων φυσικών πόρων,

-παραχωρεί ασυζητητί την νομή γης και φυσικών πόρων, σε ξένες πολυεθνικές, δίνοντας σε αυτές περισσότερα δικαιώματα παρά στους πολίτες και τις ντόπιες κοινωνίες, που είναι ανέκαθεν οι ουσιαστικοί και παραδοσιακοί ιδιοκτήτες και δικαιούχοι,

-προωθεί προκλητικότατα την εξυπηρέτηση ξένων κυρίως οικονομικών συμφερόντων, εις βάρος αυτών του τόπου και κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης,

-χαρίζει ντε φάκτο στις Πολυεθνικές, τον πλήρη έλεγχο της ενεργειακής πολιτικής και της διαχείρισης της παραγωγής ενέργειας της χώρας, για τουλάχιστον τα επόμενα 100 χρόνια,

-δημιουργεί, εκ του μη όντως, στην Κρήτη και στην χώρα, αυστηρά ολιγομελή ομάδα ιδιωτών, ως νέο καρτέλ, πλέον στην ενέργεια, που σε συνδυασμό με την σχεδιαζόμενη πλήρη εκποίηση (πιθανότατα στους ίδιους ιδιώτες) της ΔΕΗ, μεταφράζεται μονοσήμαντα σε ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών ενέργειας για όλους,

-έχει (περιέργως;) πενιχρότατο ανταποδοτικό οικονομικό χαρακτήρα για τον τόπο, με έσοδα κάτω του 3% του τζίρου των ΒΑΠΕ, παντελώς δυσανάλογο με τις πολυποίκιλες αρνητικές τους επιπτώσεις,

-δεν αποζημιώνει ούτε αντισταθμίζει, τις βαθύτατες βλάβες-αλλοιώσεις που θα προκληθούν, όχι μόνο σε περιβάλλον και οικοσυστήματα, αλλά και λόγω της εύλογης μελλοντικής διαφυγής εισοδημάτων από την υποβάθμιση των γεωργικών-τουριστικών εκμεταλλεύσεων, που θα καταστούν πλήρως αντιληπτές μόνο μετά την κατασκευή των ΒΑΠΕ,

-δεν προσφέρει καν βιώσιμα, αειφόρα, οικονομικά-αναπτυξιακά, ή εργασιακά πλεονεκτήματα για το νησί ή την χώρα, αφού συνοδεύεται με: α) εποχιακά, μόνο για ένα-δύο χρόνια, μεροκάματα κατά την κατασκευή των ΒΑΠΕ, β) ένα σχεδόν ανάξιο λόγου αριθμό απασχολούμενου προσωπικού κατά την διαχρονική λειτουργία τους, γ) με μόνιμη εξαγωγή του μέγιστου μέρους των κερδών εκμετάλλευσης στο εξωτερικό και δ) μια αναμφίβολα οξύτατη, μη αναστρεπτή, διαχρονική, αγνώστων τελικών διαστάσεων, περιβαλλοντική-τουριστική-γεωργική υποβάθμιση,

-τερματίζει την εξαιρετικά ηπιότερη, σε αντιστοιχία με τις φαραωνικές ΒΑΠΕ, κατασκευή μικρών Φ/Β σε στέγες, και μικρών Α/Γ

-στερεύει οριστικά την συμμετοχή απλών πολιτών στις πράσινες επιδοτήσεις και δάνεια, και οι οποίοι πλέον θα περιοριστούν στο να επιδοτούν τις ΒΑΠΕ,

-απαιτεί νέα πολύ μεγαλύτερα δίκτυα, υποσταθμούς και εγκαταστάσεις μεταφοράς της παραγόμενης ενέργειας, που θα βαρύνουν πιθανότατα τους καταναλωτές. Αντιθέτως αυτές ίσως να αποφεύγονται ολοσχερώς εάν επιλεγούν λύσεις ευρείας διασποράς (π.χ. στις στέγες), με πολύ μικρότερες μονάδες παραγωγής, μέσα στα ήδη πυκνά δίκτυα της ΔΕΗ που υπάρχουν στα κύρια κέντρα κατανάλωσης.


O Σπύρος Βροντινός είναι Δρ. Πολιτικός Μηχανικός

Aναδημοσίευση από τη σελίδα cretalive.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου